Uloterapia

 

Termin apiterapia pochodzi od greckich słów: apis – „pszczoła” i  therapeuéin – „leczyć” i oznacza leczenie za pomocą pszczół i produktów pszczelich.

 

Apiterapia zajmuje się zastosowaniem w lecznictwie produktów zbieranych przez pszczoły z roślin i częściowo przez nie przetwarzanych, takich jak: miód pszczeli, pyłek kwiatowy, pierzga i propolis jak również produktów wytwarzanych w organizmie tych owadów, a mianowicie mleczka pszczelego, jadu pszczelego i wosku a także wytwarzanego przez całą rodzinę pszczelą – powietrza ulowego.

 

Najstarsze wykopaliska świadczące o zainteresowaniu człowieka dzikimi pszczołami pochodzą z epoki neolitycznej (50-60 tys. lat p.n.e.). Naskalny rysunek przedstawiający zbieraczkę miodu znajdujący się w Hiszpanii ma ok. 12 tys. lat. Wnioskować można, że zainteresowanie pszczołami i miodem ma bardzo odległe początki. Istnieją wzmianki na temat tego, że miód i propolis używano już w starożytnych Chinach jako lekarstwa i sposobu na leczenie ran, więc sama apiterapia jako „dyscyplina medyczna” ma bardzo ciekawy i daleki początek.

 

 

Prozdrowotne właściwości poszczególnych produktów wytwarzanych przez pszczoły tj.: propolisu, pierzgi, pyłku kwiatowego, mleczka pszczelego i wosku pszczelego zostały opisane w poprzednich postach, do lektury których serdecznie zapraszamy. W dzisiejszym poście skupimy się natomiast na powietrzu ulowym i ULOTERAPII.

 

ULOTERAPIA – jest dziedziną apiterapii opartą na bliskim kontakcie organizmu człowieka i rodziny pszczelej. Od dawna istniało przekonanie, że przebywanie w pasiece i kontakt z pszczołami ma właściwości przywracania i podtrzymywania zdrowia. Jednak dopiero na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat zjawisko to zostało potwierdzone na drodze badań naukowych i obserwacji lekarzy.

 

Uloterapia jest sumą oddziaływań rodziny pszczelej na organizm. Należy w tym przypadku wziąć pod uwagę zarówno powietrze znajdujące się wewnątrz ula tzw. powietrze ulowe, jak również potencjał bioelektryczny tych owadów (biopole), mikrodrgania przez nie wytwarzane oraz ciepło rodziny pszczelej. Poza tym trzeba także uwzględnić efekt akustyczny (szum od ruchu skrzydeł) oraz efekt psychoemocjonalny wynikający z bliskości tych pożytecznych owadów.

Powietrze ulowe – czyli powietrze znajdujące się w ulu. Jest nasycone substancjami lotnymi wydzielanymi pszczoły oraz zgromadzone przez nie produkty.

 

Aby doświadczyć oddziaływania na organizm wszystkich tych bodźców o których mówimy warto skorzystać ze specjalnego domku do apiterapii tzw. apidomku. Będąc w jego wnętrzu oddychamy powietrzem ulowym, czujemy mikrodrgania i ciepło rodziny pszczelej, słyszymy efekt akustyczny i czujemy efekt psychoemocjonalny jaki wytwarzają te wspaniałe owady.

 

Terapia powietrzem ulowym jest pomocna w leczeniu:

• chorób dróg oddechowych: astma oskrzelowa, przewlekłe zapalenie zatok, błony śluzowej jamy ustnej, nosa, gardła, tchawicy czy zapalenia oskrzeli
• chorób alergicznych
• chorób układu sercowo-naczyniowego: nadciśnienie tętnicze, niedokrwienie mięśnia sercowego, bóle głowy pochodzenia naczyniowego, zaburzenia krążenia obwodowego i mózgu
• chorób układu nerwowego: nerwobóle
• chorób metabolicznych i hormonalnych: otyłość, nadczynność tarczycy
• chorób psychoemocjonalnych: depresja, zaburzenia poznawcze, zespół przewlekłego zmęczenia

Jedynym przeciwwskazaniem do korzystania z uloterapii jest uczulenie na produkty pszczele.

 

 

Źródła:
– B. Kędzia i E. Hołderna-Kędzia: Apiterapia. Leczenie miodem i innymi produktami pszczelimi. Wydawnictwo SBM, Warszawa, 2020